Mody Medard. Wieden szaleje tornz Rutt
nowa eztuka ulubießen swego Artura Schnitzlern. Nosi
ona tytul „Mloy Medard“, ale jest zupelnie niepo¬
debna do dawnych sztuk Schnitzlerowskich, subtol¬
nych i wykwintnych. Jost to bomba pospolita w 5
aktach z prologiem. Oto treéé aztuki: P’o bitwie podi
Aspern, mlody Medard, syn miessczanskiej rodziny
w Wiedniu, porwany powszechnym zapafom, wste¬
puje do wojska, aby pod wodzg arcyks. Karola wal¬
czyé z Bonapartem. W nocy, gdy Modard w gospo¬
dzie nad Dunajem Zegna 8ig ze znajomymi, falo rze¬
ki wyrzucily na brzeg ciala dwojga kochanków.
Dziewezyng jest Agata, siostra Medarda, mlodzien¬
com ks. Valois, pretendent de tronu francuskiego.
Ks. Franciszek Valois oswiadczyl rodsinie Modarda,
20 ojciee pozwolil mu na maltonstwo2 Agatg. Byla
to nieprawda i kochankowie odebrali sobie razem
Zycio.
Pochowano ich we wspölnym grobie — od ktö¬
rego Medard odpedzil siostre ksiecia Franciszka Va¬
lois, ktöra przyssla z kwiatami. „Zabij go“ — woln
ksiezniczka Valois do swojego kuzyna, wakazujgc ma
Medarda — „a bede twoja“. Nastepuje walka, w ktö¬
rej Medard otrzymuje rane w piersi. Ksiginiczka
uwata Medarda za bohatera i posyla mu kwinty,
ktöre mialy byé zlotont na grobie kochanków.
Teraz Modard postandwia zemécié sig za sio¬
stre. „Uwiodg ja. 8 potem porzuce i oglosze publi¬
cznie jej hafbe“ — powiada sobie Medard po otrzy¬
maniu kwiatów. Ta zemsta, niekoniecznie szlachetna,
nie powiodla sig. Medard zostal pospolitym gachem
krölowskiej cörki, dla ktörej jest zabawkg i narze¬
dziem bez woll.
Napoleon oblega Wieden. Serce Medarda nie
drzy patryotycsnym bölem, lecz odezuwa zmartwienie
dlatego, ze droga do ksigzniczki na przedmiescie jost
odeieta. Wieded poddaje sig i Medard jest rad, 2e
droga na przedmiescie jest znowu otwarta. Ksiczui¬
czka oddaje reke swojomu kuzynowi. Medard wpada
do sall, azeby podczas uroczystosei weselnych grobic
nalmadnlelaze matarsatu na baetl..
skandal — jednakte ksigtaiezka wzrokiem poskra¬
mia go.
Wuj Medarda zostal rosstrzelany przoz Fran¬
cuzöw, co Medarda pobudza do zemsty. Postannwia
zabié Napolena. Tymczasem dowiaduje sie, 2e ksie¬
Zniezka ma byé kochankg cesarza, wiec zabija j9 un
schodach palacu w Schönbrunie, gdzie przebywa
Napoleon. Ale ona wlasnie szla do Napoleona w roli
Judyty. A wiee Medard dratowal sycie cesarzowi.
Za to puszczajn go z wiezienia. On jednakte wy¬
znaje cala prawde i zostaje rozstrzelany.
Sztuka jest typowo dekoracyjna, z szerogiem
efektownych obrazów, 2 75 rolami, Gumami ludu,
starym Wiedniem itd. Przedstawienie trwalo 5 go¬
dzin, ale publicznosé bylaby moze przepedzila drugie
5 godzin w teatrze. Autora oklaskiwano i ciagle
wywolywano. Powodzenie zupelne. Dekoracye, rety¬
serya, gra aktorów znalazly niepodzielne uznanie.
Waclaw Kochahski, znany nasz artysta
skrzypek, wyjechal do Bernna, gdzie koncertowad
bedzie 2 grudnia. Gazety berlinskie jut w roku ze¬
sclym oglosily bardzo pochlebne oceny jego koncer¬
töw. Berlinski Reichsanzeiger, podnoszac ton szero¬
ki i spiewny jego gry uduchowienej i wdzick jej
zupefnio oryginalny, powiada: Waclaw Kochanski
nalety do prawdziwych mistrzöw, którzy cel powa¬
zny i podniosly maja przed sobg.
Za powrotem z Berlina p. Kochafski da sie
Myszed u nas 9-go grudnia w nowej sall Tow. mu¬
zycznego, a program koncertu jest nastepujgcy:
1, 5 utworôw starych mistrzöw: a) Händel — Ario¬
so, b) Becthoven — Monuet, c) Milandre — Menuet,
d) Gossee — Gawot, Tambourin; 2. a) Ignacy
Friedmann — Romans op. 32 (nowosé), b) Ludomir
Rózycki — Molodya Nokturn (nowosé); 3. Max Re¬
ger — Sonata (nowosé); 4. a) Zdenko Fibich: Poo¬
mat. b) Paganini: Taniec czarownic. Akompaniament:
Holena Ottawowa.
„OBSEOVF•
Seterr Sneran
konzer irtes
Bureau
für Zeitung enaohrichteg
Wien, II.
Konkordlopin #
us Ze#e d. Ceraaut“
66 0180 - Retteraus
„Der Junge Medaraus
(VanOnzen Correspondent.)
Weonen, 25 Novomber.).
Gisteren was in hot Burgtheater de première von de
eMedardus, Dramatische Historie van Ar¬
thur Schnitzler.
DoMmwrigbeid naar dit stuk was groct. Voor¬
cerst om den persoon van den schriver. Ten tweede om¬
dat het stuk in Weenen speelt gedurende een veel be¬
wogen tijd, toen Nupoleon de stad bezet had; ven der¬
de om hot groot nantal personen dat er in voorkomt en
den buitengewenen omvang der handeling. Er staan 70
personen op het programma en 16 maal worden de de¬
coraties veranderd, waarbij van de „Drehbühno'' jverig
gebruik gemaakt wordt. Het voorspel, waarmee hot
eigenlijko drama begint, leort ons den jongen Medardus
kennen als iemand die zich als vrijwilliger laat inschrif¬
ven om ziin vaderstad die door Napoleon bedreigd wordt
te verdedigen.
Hij neemt afscheid von ziin moeder en zuster en gaat
daarna naar cen herberg die in den Prater bij de Do¬
nau ligt om bij cen glas wiin zijn vrienden vaarwel te
zeggen. Maar terwill zo flink nan het drinken ziin, wor¬
den de lijken van twee personen binnen gebracht die
kort te voron in het water waren gesprongen. Het meis¬
jo is Agathe, de zuster van Medardus; de jongeling is
François, prins van Valois. De oude Valois is ecn emi¬
grant die in allerlei steden zich heeft opgehouden, die
de Kroon niet heeft kunnen vergeten en vol pretonties
ie, Schnitzler had dien man evengoed Bourhon of Or¬
leans kunnen noemon; hij bedoolde cen dier figuren,
die, als zcovele andere edelen, do Europeesche hoven en
residontiön onveilig mankten.
François had het burgermeisje willen trouwen. D
moodler van Agathe had hem voor de keus gesteld om
den omgang öf af to breken öf met haar voor hot al¬
taar te tredon. De oude Valois, do eeuwige pretendont,
die in ziin zoon ecn soort von Dauphin ziet, wil
niets van weter, en ovenmin diens dochter prinzes He¬
lone; Medardus had den prins kort te voren nog bij
zijn moeder gezien, die gekomen was om nan deze te
zeggen dat zin vader den tegenstand had opgegeven en
hij met zijn meisje mocht trouwen. Het was echter eon
leugen om bestwil. Er was niets van nan, want bij het
lijk van ziin zuster ervaart do broeder dat zi zich decr
den prins heeft laten verleiden en dat beiden om de
schande to ontgaan den dood in het water gezocht heh¬*
ben. En Modardus gaat niet naar het leger, bij blisft
te huis om den smand ziin zuster aangedaan te wreken.
Zjj en de prins worden volgens hun wensch te zamen in
con graf begraven. Hiermede eindigt het voorspel. En
nan den rand van dit gemeenschappeigke graf ziet men
het lot van die twee families zich ontwikkelen. Aan den
conen kant de bockdrukkersweduwe Klahr en haar voon
Medardus en diens oom, de zadeimaker Eschenbacher, on
nan den anderen kant de prins van Vaalois met diens
dochter Helene. Het zün twee werelden waar Schnitzler
ons heenvoort.
Nadat beide families hunne kinderen begraven hobben
blürt Modardus nog wat op het kerkhof. Uok Heiene
komt terug om wat bloemen noer to leggen, munr Me¬
dardus ldt dat niet. Ilj verkiest niet dat hare „hoch¬
nger'' de narde nanraken waaron¬
KunaAnsmn
der zijn zuster ligt. Een woordenwisseling volgt en de
prinses, woedend over do beleediging, gegt ann haar
noef, den markies van Valoris: „Sla dien jongen dood
en i zul uw vrouw worden“'. Eon duel is het gevolg,
waarin beiden elknar verwonden. En uu komt con pey¬
chologische knoop. Helene hoort van haar neef dat bi
Modardus niet heoft kunnen dooden muar hem slochts
cen gevaarlükon steck heeft gege## n dicht bij het hort.
Een lang ziekbed is het gevolg ervan en de prinses
stuurt door haar kamenier dezelfde bloemen naar den
patiönt die zi niet op het graf had mogen leggen. En
nu riist bij Medardus de gedachte op die nem ten slotte
in het verderf stort. IIjj wil naar de prinses, hi wil
Kaar veroveron en als hy haar gewonnen heeft haur als
rotte appel weggooien. Haar bezitten en dan mot
donderende stem nan dien adellijken troep vertellen wat
gebeurd is, dat vindt hij een prachtige wiank veor
Pzin arme zustor. Hoewel zwaar ziek laat hi de prinses
zungen dat hil haur bozocken zul om hner to bedanken.