20. Zuischenshie-
box 25/6
de Haagsche Reigen-vertooning. De 11. K.
zonden hier ook cen zijner andere werken
moeten vertoonen.
Zoo ging gisteravond voor cen nattig bezet¬
ten Koninklijken Schonwburg Zwischenspiel
(1904) bekend uit de voorstellingen door
„Comoedia“ onder den titel „Intermezzo“ ge¬
geven. Vergelijkingen dringen zich op en wil
moeten dadelijk bekennen dat voor ons gevoel
het stuk beter benaderd werd door de Hollan¬
ders dan door deze gasten uit Hamburg.
Begrip, eenvond en innigheid waren de
kenmerken van de vertooning dor „Comoe¬
dia“ en vergoedden wat aan het individueele
spel te kort schoot. Bij de Duitschers zagen
wij subliem spel van de vrouwelijke hoofd¬
persoon (Mirjam Horwitz), zeer geestig en
fiine typeering van den raisonneur (Paul
Marx). Maar de geest, de sfeer van het werk
ontbrak.
Het gaat in die stukken om het huwelijk
van Amadeus en Cäcilie, beide menschen van
talent en karakter als voor elkaar geschapen.
Om de tragiek van het lot tot ziin recht te
doen komen, moet men de schoonheid van dit
huwelijk gezien hebben vöör den onvermijde¬
lijken ondergang, en om de waarde van wat
had kunnen ziin, te doen begrifpen, moet men
de beide hoofdrollen a.h.w. gelijk gestemd be¬
zetten.
Deze eenheid ontbrak in de Duitsche ver¬
tooning. Dit huwelijk was onevenwichtig en
van den beginne af veroordeehd en hierdoor
kon de voorstelling niet tot schoonheid
stigen.
Na dit voorbehond niets dan goeds. Miriam
Marwitz en Pau] Marx noemden wij reeds,
Erich Liegel (als lager plan) uitstekend als
de kapelmeester, Olga von Mahr was het lieve
vronwtje van zijn vriend en Annie Reuter een
goede Philine. Knap samenspel in een vlot¬
vertooning, succes en bloemen voor de
2
vrouwelijke hoofdrol.
En toch zonder chauvinisme: de Hollanders
waren mij liever.
Reigen.
„Reigen“, 25 Jaar geleden geschreven en
sindet vorig voorlaar overal gespeeld in de
Duitsch sprekende en begrijpende wereld,
beleefde vanmiddag zijn eerste opvoering in
ons land. Het kabaal, dat door publiek en
critiek om dit stuk gemaakt is, heeft den
schrifver in zlin werk een andere vermaard¬
heid verschaft dan die, waarop beide recht
hebben. Bij lezing eerst en daarna bij vertoo¬
ning bleek ook, dat Reigen niet een schunnig,
maar een knap werk is en werkt het niet op¬
bouwend, neerhalen doet liet evenmin.
Tien dialogen volgden wij tusschen tien
verschillende menschen, waarvan wij de eene
kennen uit een vorige combinatie, terwijl een
ander de gewezen geliefde in die functie ver¬
volgt, met elkaar vormen zij een ring en het
is niet tosvallig, dat juist „die Dirne“ de
sluitsteen vormt. De liefde der 10 paren vliegt
niet hoog, daar het hier echter als steeds bil
kunst minder om het onderwerp gaat, dan
wel om de wiize, waarop dit door den schrif¬
behandeld wordt, kan zeifs de meest!
ver
preutsche toeschonwer gerust ziin.
Schnitzler is geestig, cynisch, meedoogen¬
loos en eerlijk, maar hij is nooit gemeen. Dit
werk stelt hooge eischen aan spel en zeg¬
gingskracht. Maar dan is het ook de opvoe¬
ring ten zeerste waard.
Aan deze eischen hebben de „Hamburger
Kammerspiele“ met een brillante vertooning
gedeeltelijk voldaan. De knappe dictie aan
Duitsche tooneelspelers eigen kwam hun zeer
van pas en van den tintelenden geest ging
niets verloren. Dat Dultsche actrices geen
Wienerinnen ziin, bleek echter duidelijk.
Volmaakt was alleen Paul Marx als „Der
Gatte“ en aan ziln regie zal de vertooning wel
tempo en vlotheid danken. De volle zaal ap¬
plaudisseerde geestdriftig en de vertoonen¬
den namen deze hulde op geestige wiize in
ontvangst.
REIGEN TE ROTTERDAM VERBODEN
(Van onzen correspondent).
Rotterdam, 8 Aug. — Naar wij vernemen ziin
de opvoeringen van „Reigen“ van Arthur
Schnitzler door de Hamburger Kammerspiele
te Rotterdam door Burgemeester Zimmermag
verboden.