box 23/5
W
I
18. Der eianeag
G-
e#enmn
WE ROTTERDAMSCHE COURANT.
WVe hadden gisteren
gen over vervanging
. Haghespelers.

Zisseur bij hei oper
J#.
reden van de verhine
De Eenzame Weg.
B.
heid“gerept. En de h
spelen Hierom ve.
S
Toen Schnitzler verleden jaär naar Nederland zou
„onverwachte verhind
komen, hebben we den Nederlander die hem misschien
D. S. C. preciseert. 1
beter dan iemand ten onzent kent, doordat hij 200
ist.
schreven: „ dat
diep en z00 fijn met hem mecvoelt; hebben we Frans
heeft, mij terug te tr.
Mijnssen, vertaler ook van dezen „Eenzamen Weg',
trum spel op den 2der
om cen feuilleton verzocht, dat hij, aan ons verzoek
uw als in misn belang
-Javaausche
voldoende, met eigenaardige fiinheid schreef door iets
dat ik na de enkele
als ccn ruiker van kenmerkende citaten te vertalen,
voor den eersten Jun
welke hij inleidde met de woorden: „De analyze van
te praesteeren, alvor
het werk, dat zoo fiin genuanceerd is en waarin zo0
En de Senaat verze
veel leeft dat opzetteljjk niet onder vaste
te willen rectifieere,
wingen vercorloof
woorden is gebracht, leidt spoedig tot een
ech verkeerden indru
le voordracht van
ontluistering. En onze beschonwingen worden gauw
stellen, dat ik do
zock hiermee voldaan
wat zwaar en luid tegenover cen kunstenaar, die
door eigen aan¬
telkens de kern raakt, doch „nach Wiener Art’ ook
liskt het mij toch
Con
het zeer navrante uit de stof weet op te heffen; een
van de restauratie
die — waar anderen zouden schreien of
st dan ook zuiver
de vuist ballen — den glimlach heeft van den
Perquin over het¬
Men schrifft ons uit
weemoed.?
gde discussie met
Met de uitvoering
En het eind van 't feuilleton was: „Moet dan wel¬
6 April, Avondbl.)
symphonie is gistera
licht naast de stem der zinneljjkheid cok cerst die
eide sprekers zich
sloten.
andere — die misschien niet zelden met haar samen¬
ratieprobleem zoo¬
Het was inderdaad.
klinkt — beginnen te zwijgen: 's Menschen eeuwig
zien, vooral sinds
nog lang in 't geheug
verlangen naar. „das weite Land'.... waar geen
„Grondbegingelen'
genot oek maar echig
restauratie van
naam voor bestaat, en dat men nimmer bereikt?“
mate heeft ons Mucs
silhouet van den
symphonie geinterosse.
reerst deze wilde
Het verlangen dat blijft verlangen en aan het slot
n.1. zijne opratting ec
het monument tot
slechts den wecmoed houdt, ook over verkregens louter
over tweo oi drie
dirigenten aan, hoofdz
weemoed, waar immers te dikwijls slechts schijn mee
ichtte de heer Van
derue en vierde gede“
bchaald werd, teleurstelling, vaak met zoo iets als
n. Hij meende, dat
gevallen aanzienlijk)
wreeging — hoe stäät het in De Eenzame Weg:
bepaald gedeelte,
van het derde gedeel¬
stéät, hoewel in den stifl van Schnitzler. Ach, dat
volledige gegevens
temcer daar de colap
de
t mogelijke nauw¬
jonge verlangen wéér in Johanna, tegenover
„tempo di menuetto'
ongerept te laten.
schrifning in beide onden, von Sala zoowel als
eischt o.i. het slot-ger
zijn jongste voor¬
Julian Fichtner, cok von Sala, zelfs von Sala!
vlugger tempo. Deze:
ht.
Der Einsame Weg is twintig jaar oud,
are verdiensten op
peil van de uitvoerin
Schnitzler was over de veertig heen, en hij de
ab er gerestaureerd
schouwd mocht de uit:
vanlheid der vereenzaming ender wroeging en teleur¬
stie van hoe en
heeten.
gesieldheid, neerschrecf.
juist aan de korn
Met de uitvoering
Voor een vrij goed gevulde Tivoli-zaal hebben de
deze laatste voor¬
kroon op zijn werkza
zag, kwam bij mij
„Haghespelers? het gisteravond gespeeld en ze heb¬
zielde leiding wedijve
et hier inderdaad
ben succes gebad, Het scherm moest telkens, meer¬
dit titanische werk in
aan die Hindoe¬
malen cmhoog. Wel cen bewijs, hoo boeiend het werk
der over te brengen.
reerd worden, zon¬
is, hoo krachtig dezo zoo fijno stijl. Want er kwam
Het solo-kwartet, di
maar bovenal cul¬
„atmesfcer“ het voctlicht over, hoowel neon,
Meta Reidel en de P
geschaad worden?
goed ,was dit spel geenszins. Een vol kregen we
7 zijne restauratie¬
Denys bestond, vorme
uitmuntend, Stephan von Sala door Verkade. Zelfs
het wel laat ver¬
naar buiten te trede
in do slankheid, naar den tekst; jonger uitziend, ook,
,dat het z.g. her¬
zingend koor aftecke
dan hij is.
n oorspronkelijken
ook ditmaal weer hei¬
het cersto onderhoud, na langen tijd, van Sala
ren, omdat het ziin
Aan het slot heeft
iet bovendien toch
en Fichtner, vernemen we, bij scherp luisteren, zon¬
baat genomen om Mr
echmaal niet meer
der nadruk gedaan en toch hoeischerp, de kern van
huldigen. Voor Dr. M
bouwers bezitten,
hei stuk in de karakteristiek, door het twectal van
lauwerkrans en een pr
rd. Uit zulke over¬
zichzelven en van Professor Wegrat gegeven. Weg¬
gebracht en ook de so
ile voort, die sinds
rat’s vrouw is pas gestorven, Fichtner vraagt, hoo
tvöör vernieuwen''
stukken verrast.
Wegrat dat draagt, en Sala antwoordt: „Lieber
lierin verschilt hij¬
Julian, der Mann hat einen Beruf, Ich glaube, wir
tellig de hier aan¬
Ch
können das gar nicht fassen, die wir von Gnaden
reven stellig ver¬
des Augenblicks Götter — und zuweilen etwas weni¬
orwaardelijk tegen
Christiaan P. W. Ky.
ger als Menschen sind.“
in de stad Haarlem, W
vooral bis de Indi¬
Juist — do twee die zich alles veroorloofd hebben
zcoveel gedaan heeft,
meen glibberige en
en die nu daarvcor worden gestraft. Maar die ook
opgemerkt voorbij gas
woden wisten te zijn, al moet Fichtner weldra er¬
in die de heer Van
in geheel ops land hee
varen, dat hij met zisn „Arbeiten kein rechtes Glück
reeks dikwijls aan¬
vergeten zullen. Re
hatte“. „Ich bin sehr verwöhnt gewesen, Sala, Mein
jjgaan, heb ik toch
nettist mede aan het !
Leben ist bis zu einer gewissen Epoche wie in einem
traan durfde begin¬
volgde zijn aanstellin;
Rausch von Zärtlichkeit und Leidenschaft, ja von
1 het gevoel, alsof
mermusiker' tot eers
Macht dahingeflossen. Und damit geht es zu Ende'
n Brederode of de
vermaarde orkest v
1t maar weer eens
— Geht, doch er was het verleden. Zooals het ook
semble kreeg Kriens c
st was!
wät „gaat“ met Julian's materieele omstandigheden
klar etspeler. In 1881
en stellen: zijn wij,
hij zal het een en ander van de hand moeten doen,
#t die kunstwerken
aan het hoofd van het
voor het oogenblik heeft hij het ook daarin iets min¬
geest, die ons z00
jaar heeft hij met de
der goed.
is? Wij staan toch
ten dienste gesteld w
Wezien dus een kunstenaar, die don juan kon spe¬
rin deze monumen¬
want vooral het H
len zonder inspanning, die makkeljjk mooie dingen
ons heen gezien,
overal goeden naam.
v. een modern, dik¬
maakte, die weelde had — en nu, verouderd, het in