box 23/5
W
1 8 e den es et e e ehee AR R E I
de neeren be w. Meulman en C.
KON. SCHOUWBURG.
heeft voor de winnende paren on¬
DE HAGHESPBLBRS.
s verschillende fraaie prijzen toege¬
De eenzame weg, vooncelspel in 5
middernacht werd het welgeslaag¬
bedrijven, door Arthur Schnitzler.
oten miet een sleepende, melodieuze
Dit stuk yan Schnitzler is al meer dan twin¬
le en, last not least, een zeer
tig jaren oud en de Haghespelers hebben het,
pplaus voor The Roamers.
in de vertaling van Frans Mijnssen, al veel
vroeger willen spelen, maar naar het schifnt
heeft de roiverdeeling steeds moeilijkleden ge¬
ISTEN LETTEREN
geven. Wat“ jammer is, want, zooals de heer
Verkade zeif opmerkt in zijn toclichting, die
NST. — BORIS GODOENOP.
op het programma vermeld is, heeft de oorlog
in het hart van Rusland geweest
veel veranderd en zijn met name de levens
uziek, die immers is het gart der
opvattingen anders geworden. Aan den ande¬
zooals Wagner ze noemde. In Rus¬
ren kant echter kan men het stuk nu objec¬
ind der onbeperkte Europeesche mo¬
tiever bezien, het stuk dat de slachtoffers
, mogen we wel zeggen. Het trekt
eener te individualistische levensbeschouwing
ot af, door zijn magnetische on¬
zien laat, waaraan onze tijd zich bezig is te
beid. Hoor, hoe Moessorgski er
ontworstelen.
hoe hij den hartslag van het volk,
Allen in Schnitzler’s stuk bewandelen een
ooten en de kleinen beluis¬
eenzamen weg: Fichtner, die slechts zijn im¬
ij het mengsel van onderworpenheid
pulsen gevolgd heeft zonder aan de gevolgen
igheid, van godsdienstzin en bijge¬
te denken; Wegrath, die geleefd liceft voor
verwildering en edelmoedigheid, hoe
zijn gezin, dathij niet kent en zijn werk, dat
trouwen op het mirakel, dat
hem niet geheel voldoet; von Sala, die zich be¬
of van het volk; op elke bladzijde
wust heeft nitgeleefd en als ook hij met leege
artituur uitspreekt. Zoo voelde cen
handen blijkt te staan vrijwillig den dood
aan omstreeks 1870.
zoekt; mevrouw Wegrath, wier leven op een
wiekslag van het genie heeft ied
leugen gebenwd was (haar zoon Felix is de
ge gisteravond van de cerste tot de
natuurlijke zoon van Fichtner); Wegrath’s
t door de zaal hooren ruischen. Ik
dochter, die in een droom geleefd heeit en die
stil-in zitten sidderen van eerbied
het werkelijke leven vernietigt; en Irene
its groots, iets zoo mensche¬
Herms, de tooneelspeelster, liefhebbend maar
200 aparts.
vereenzaamd, omdat zij geen kinderen heeft.
vec opstellen ter voorbereiding van
Felix Wegrath is volgens von Sala de be¬
kaan ik me de weelde gewgorloven,
lofte van cen nieuw geslacht (minder geest en
en in vogelvlucht — wat zou ik
meer houding), die ten slotte den vader, die
edere maat verwijlen — de partituur
hem verzorgd en opgevoed heeft, verkiest bo¬
ven zijn natuurlijken vader. En dan is daar
rd vooraf. De kwestie det bewer¬
nog de dokter, de troostende en gevende
Rimsky Korsakof — er zit heei wat
guur, die zii eenzaam leven leeft en anderen
kan ik hier op dit oogenblik niet
steunt, terwijl hij zelf zelden of nooit mag ont¬
Ik voor mij geloof, dat al moge die
vangen; zoo verzet Johanna Wegrath zich te¬
hier en daar aangrijpend ziin vol¬
gen zijn ließie, alsof hij haar vijand ware.
rs, het machtig instinctieve en groot¬
Schnitzler heeft „deze zeven menschen fot.
van Moussorgski, dat de inge¬
e
levende figtren gemaakt, allen zoo verschil¬
ddellijk voelt, wordt er natuurlijk
lend en alleenstaand, terwijl hun levens toch
angetast. Wat de instrumentatie be¬
in die mate onderling met elkander verstren¬
gewuad van den in dezen con¬
geld zijn en sämengegroeid, dat zij als cen ge¬
Rimsky is wel buitenge¬
n
meenschap amdoen. Hij heeft ze voor ons ont¬
chitterend, bepaald doorfoo¬
leed in hun diepste wezen met de koelheid en.
vonder van schoonheid en ongetwij¬
zekerheid u#n #en chirurg, maar ondanks alle
orname factor, toch geloof ik niet,
objectivkeit sarmede hij dit deed, hebben
s zoodanig per slot cen conditio sine
deze zeven eesteskinderen van hem allen een
gevoeligheiden warmte mede gekregen, die
Het klooster en het geknechte, ge¬
ons nader tot de menschheid brengt, omdat
##er voor, Stil en fel muzikaal ge¬
deze conzame figuren allen zoozeer de gene¬
irect met de grootste en sterk ge¬
genheld, de warmte en de liefde behoeven,
reerde intensiteit van uitdruk¬
waarmede zi als onverstandige kinderen spe¬
ecretaris van een Doema krijgt cen
len, of waarmede door anderen gespeeld wordt.
ortret, dat we niet vergeten. Het
Het verlangen naar minder geest en meer
kt wonderbaarlijk raak.
levenshoudins###r#ens uit jederen regel, en dit
miin. Klokke-inleiding, een zeid¬
verlangen klinkt mede als een belofte.“
van stemming en modien (voor
Schnitzler most dit ziin beste tooneelstuk
Hymne aan de Zon, ccn verruk¬
achten en velen, met hem. Maar wij zijn het
latuur en kunst incen, een waar.
dan met diesvelenfallerminst eens. Het stuk
Ikshymnel De klokken erdoor.
doet voortdurand gan als litteratuur in dia¬
mnieen! Boris, dadelijk in ons hart
loogvorm, niet dis tooneel en het is cen einde¬
woord een stuk ziel in muziek. Een
loos gemurmel van woorden, soms wel fiin en
or ter verheerlijking. Het klinkt
soms wel treffend,Emaar vermoeiend in hun
ndicos werkelijkheidsbeeld.
door geen antic gestuiten stroom. Velen in de
driff. Pimen in kloostercel. We
zaal zullen gisteravönd cen zucht van verlich¬
stemming. Het is wonder van so¬
ting hebben gestaakt, toen von Sala (Verkade)
zuiverheid. Niets te veël (ja, dat
z00 tegen kwart vüor twaalven zei: „Onze
yy wel, die tot zijn vrienden schert¬
dialogen ziin ten einde!“
zei, toen Boris te Parijs werd uit¬
We dachten ouder de vertooning aan cen
lister, daar zit mijn heele Pelldas
ander ook wel verouderd stuk van cenzaam¬
esprek der monniken: we leven
heid: Eenzame Menschen van Hauptmann, en
nee, 200 verrassend overgl alles van
het aan den Schouwburg aangeslagen Eenzaam
ide natuur en waarheid en innig¬
van Fabricius. Ahn.., Dat is ander werk, geen
zacite koor op den achtergrond,
litteratuur maar tooncel, geen mnededeelingen
nd hiertoe.
van ecnige op de planken stilstaande personen,
eeld. Voor de herberg. Het lied
maar actie, handeling. Er hoeveel echter wor¬
bergierster, het Tartarenlied van
den, zoodra er handeling is, de personen ook
ziin dronkemansdeuntje, de ont¬
op het tooneel. Nu mocten ie meernialen den¬
illes geest en humor, onvergelijke¬
ken: die Worte hör' ich wohl, allein mir fehlt
end tableau voor alle tijden! Groo¬
der Glauben. Hrei, heel laat komen we tot de
Tioz, de verwante. Elke noot met
ontdekking, dat we toch eigenlijk den he len
verf.
avond naar wat pioerten hebben zitten kijken.
edrijf. De Tsarenkinderen met de
Dal¬
Kbrrigen
Dreci####
foon¬
Nad
In
king
Het g
gekru
op hu
houder
toeste!
werke
Ziel
werper
pers;
in de
Noord
beider
Meche
neerge
en hu
monde
toc lie
bereikt
Belg
De
waar 8
Prins
telijke
gen—V
onbeke
geblaze
Nieuw-4.
Loch Go.
Promethei
Euryades
Pereeus,
Lycaon,
Oostkerk,
Rijperken
Grotius,
Prinses Ju
Medan, ti
Kawi, th
Saturnus,
Orestes, 20
Riinland
FIN
Wissel
qué 68.20
Berlijn c
AMSTE
2.55 7/8;
Bankp.
1.55—1. 6
Belg.
7.05—7.1
11.87 1/2
17.45; Pr.
Italié 12
Japan (
0.00 3/4:
W
1 8 e den es et e e ehee AR R E I
de neeren be w. Meulman en C.
KON. SCHOUWBURG.
heeft voor de winnende paren on¬
DE HAGHESPBLBRS.
s verschillende fraaie prijzen toege¬
De eenzame weg, vooncelspel in 5
middernacht werd het welgeslaag¬
bedrijven, door Arthur Schnitzler.
oten miet een sleepende, melodieuze
Dit stuk yan Schnitzler is al meer dan twin¬
le en, last not least, een zeer
tig jaren oud en de Haghespelers hebben het,
pplaus voor The Roamers.
in de vertaling van Frans Mijnssen, al veel
vroeger willen spelen, maar naar het schifnt
heeft de roiverdeeling steeds moeilijkleden ge¬
ISTEN LETTEREN
geven. Wat“ jammer is, want, zooals de heer
Verkade zeif opmerkt in zijn toclichting, die
NST. — BORIS GODOENOP.
op het programma vermeld is, heeft de oorlog
in het hart van Rusland geweest
veel veranderd en zijn met name de levens
uziek, die immers is het gart der
opvattingen anders geworden. Aan den ande¬
zooals Wagner ze noemde. In Rus¬
ren kant echter kan men het stuk nu objec¬
ind der onbeperkte Europeesche mo¬
tiever bezien, het stuk dat de slachtoffers
, mogen we wel zeggen. Het trekt
eener te individualistische levensbeschouwing
ot af, door zijn magnetische on¬
zien laat, waaraan onze tijd zich bezig is te
beid. Hoor, hoe Moessorgski er
ontworstelen.
hoe hij den hartslag van het volk,
Allen in Schnitzler’s stuk bewandelen een
ooten en de kleinen beluis¬
eenzamen weg: Fichtner, die slechts zijn im¬
ij het mengsel van onderworpenheid
pulsen gevolgd heeft zonder aan de gevolgen
igheid, van godsdienstzin en bijge¬
te denken; Wegrath, die geleefd liceft voor
verwildering en edelmoedigheid, hoe
zijn gezin, dathij niet kent en zijn werk, dat
trouwen op het mirakel, dat
hem niet geheel voldoet; von Sala, die zich be¬
of van het volk; op elke bladzijde
wust heeft nitgeleefd en als ook hij met leege
artituur uitspreekt. Zoo voelde cen
handen blijkt te staan vrijwillig den dood
aan omstreeks 1870.
zoekt; mevrouw Wegrath, wier leven op een
wiekslag van het genie heeft ied
leugen gebenwd was (haar zoon Felix is de
ge gisteravond van de cerste tot de
natuurlijke zoon van Fichtner); Wegrath’s
t door de zaal hooren ruischen. Ik
dochter, die in een droom geleefd heeit en die
stil-in zitten sidderen van eerbied
het werkelijke leven vernietigt; en Irene
its groots, iets zoo mensche¬
Herms, de tooneelspeelster, liefhebbend maar
200 aparts.
vereenzaamd, omdat zij geen kinderen heeft.
vec opstellen ter voorbereiding van
Felix Wegrath is volgens von Sala de be¬
kaan ik me de weelde gewgorloven,
lofte van cen nieuw geslacht (minder geest en
en in vogelvlucht — wat zou ik
meer houding), die ten slotte den vader, die
edere maat verwijlen — de partituur
hem verzorgd en opgevoed heeft, verkiest bo¬
ven zijn natuurlijken vader. En dan is daar
rd vooraf. De kwestie det bewer¬
nog de dokter, de troostende en gevende
Rimsky Korsakof — er zit heei wat
guur, die zii eenzaam leven leeft en anderen
kan ik hier op dit oogenblik niet
steunt, terwijl hij zelf zelden of nooit mag ont¬
Ik voor mij geloof, dat al moge die
vangen; zoo verzet Johanna Wegrath zich te¬
hier en daar aangrijpend ziin vol¬
gen zijn ließie, alsof hij haar vijand ware.
rs, het machtig instinctieve en groot¬
Schnitzler heeft „deze zeven menschen fot.
van Moussorgski, dat de inge¬
e
levende figtren gemaakt, allen zoo verschil¬
ddellijk voelt, wordt er natuurlijk
lend en alleenstaand, terwijl hun levens toch
angetast. Wat de instrumentatie be¬
in die mate onderling met elkander verstren¬
gewuad van den in dezen con¬
geld zijn en sämengegroeid, dat zij als cen ge¬
Rimsky is wel buitenge¬
n
meenschap amdoen. Hij heeft ze voor ons ont¬
chitterend, bepaald doorfoo¬
leed in hun diepste wezen met de koelheid en.
vonder van schoonheid en ongetwij¬
zekerheid u#n #en chirurg, maar ondanks alle
orname factor, toch geloof ik niet,
objectivkeit sarmede hij dit deed, hebben
s zoodanig per slot cen conditio sine
deze zeven eesteskinderen van hem allen een
gevoeligheiden warmte mede gekregen, die
Het klooster en het geknechte, ge¬
ons nader tot de menschheid brengt, omdat
##er voor, Stil en fel muzikaal ge¬
deze conzame figuren allen zoozeer de gene¬
irect met de grootste en sterk ge¬
genheld, de warmte en de liefde behoeven,
reerde intensiteit van uitdruk¬
waarmede zi als onverstandige kinderen spe¬
ecretaris van een Doema krijgt cen
len, of waarmede door anderen gespeeld wordt.
ortret, dat we niet vergeten. Het
Het verlangen naar minder geest en meer
kt wonderbaarlijk raak.
levenshoudins###r#ens uit jederen regel, en dit
miin. Klokke-inleiding, een zeid¬
verlangen klinkt mede als een belofte.“
van stemming en modien (voor
Schnitzler most dit ziin beste tooneelstuk
Hymne aan de Zon, ccn verruk¬
achten en velen, met hem. Maar wij zijn het
latuur en kunst incen, een waar.
dan met diesvelenfallerminst eens. Het stuk
Ikshymnel De klokken erdoor.
doet voortdurand gan als litteratuur in dia¬
mnieen! Boris, dadelijk in ons hart
loogvorm, niet dis tooneel en het is cen einde¬
woord een stuk ziel in muziek. Een
loos gemurmel van woorden, soms wel fiin en
or ter verheerlijking. Het klinkt
soms wel treffend,Emaar vermoeiend in hun
ndicos werkelijkheidsbeeld.
door geen antic gestuiten stroom. Velen in de
driff. Pimen in kloostercel. We
zaal zullen gisteravönd cen zucht van verlich¬
stemming. Het is wonder van so¬
ting hebben gestaakt, toen von Sala (Verkade)
zuiverheid. Niets te veël (ja, dat
z00 tegen kwart vüor twaalven zei: „Onze
yy wel, die tot zijn vrienden schert¬
dialogen ziin ten einde!“
zei, toen Boris te Parijs werd uit¬
We dachten ouder de vertooning aan cen
lister, daar zit mijn heele Pelldas
ander ook wel verouderd stuk van cenzaam¬
esprek der monniken: we leven
heid: Eenzame Menschen van Hauptmann, en
nee, 200 verrassend overgl alles van
het aan den Schouwburg aangeslagen Eenzaam
ide natuur en waarheid en innig¬
van Fabricius. Ahn.., Dat is ander werk, geen
zacite koor op den achtergrond,
litteratuur maar tooncel, geen mnededeelingen
nd hiertoe.
van ecnige op de planken stilstaande personen,
eeld. Voor de herberg. Het lied
maar actie, handeling. Er hoeveel echter wor¬
bergierster, het Tartarenlied van
den, zoodra er handeling is, de personen ook
ziin dronkemansdeuntje, de ont¬
op het tooneel. Nu mocten ie meernialen den¬
illes geest en humor, onvergelijke¬
ken: die Worte hör' ich wohl, allein mir fehlt
end tableau voor alle tijden! Groo¬
der Glauben. Hrei, heel laat komen we tot de
Tioz, de verwante. Elke noot met
ontdekking, dat we toch eigenlijk den he len
verf.
avond naar wat pioerten hebben zitten kijken.
edrijf. De Tsarenkinderen met de
Dal¬
Kbrrigen
Dreci####
foon¬
Nad
In
king
Het g
gekru
op hu
houder
toeste!
werke
Ziel
werper
pers;
in de
Noord
beider
Meche
neerge
en hu
monde
toc lie
bereikt
Belg
De
waar 8
Prins
telijke
gen—V
onbeke
geblaze
Nieuw-4.
Loch Go.
Promethei
Euryades
Pereeus,
Lycaon,
Oostkerk,
Rijperken
Grotius,
Prinses Ju
Medan, ti
Kawi, th
Saturnus,
Orestes, 20
Riinland
FIN
Wissel
qué 68.20
Berlijn c
AMSTE
2.55 7/8;
Bankp.
1.55—1. 6
Belg.
7.05—7.1
11.87 1/2
17.45; Pr.
Italié 12
Japan (
0.00 3/4: