Liebelei
5. Lleseler box 10/4
ngen per maand kunnen produceeren. 15“ her opruigen gaat gemakkenjfer; 6“. het enderhonud! Ajax (II) von met 1—0.
Gisteren speelden de
a, vate. o.os nogg
Vermits maande. slechts 61 waggons worden afgeleverdj is eenvoudiger.
de Amsterdamsche F. C.
oren in 1812, werd deze
Daarop besprat listenant De Kroijf het gerecht in het
en de verkoop van nwe olie in Duitschland beperkt is,
bij het prov. kerkbestuur
hulpprediker en in 1841 ] heeft de directie pla nen doen ontwerpen voor den bouw polderland, er op wijtende, dat vooral de wielrijdens eerste won met 5 tegen 2 #
Chriatine vraagt: „Hob je
dasrom is het des te aangenamer nu om het te zeggen, dat gis¬
typisch-Weensche der personen noemden, over het hoofd ge¬
#och nog, al moct ze telkens
vervallen by de volgende
tera vond Marie Vink gespeeld heeft, neen maar, dat was nu toch
zien. Christine is een ernstig meisje van hart, maar den
kan zo0 vreemd doen, haar
nog meer te verbeteren, en
266 voortreffelük! Zoo heelemaal echt con jolige meid
invloed van haar milien ontkomen doet zij niet. Met
eimzinnig, en dan mag ze hem
ander soort publick het e
met zilveren lach en liefde voor al wat verder zilver is;
een oudere buurvrouw als juffrouw Binder en een buurmeisje
ook gaarne zoo dulden, wat
zien, en de vroolfkbeid
zonder hart maar geen kwaad ding, al lang haren „eerste“
als Mizi, moederloos, met een gemoedeljjk-lichtzinnig-denkend
geluk, als ze maar niet zoo
sousligueeren met gelach.
vergeten, dom en toch vermakeljjk, minder alecht dan niet¬
vader, aldoor van hem van dat de pret herbergend tooneel¬
dadeljkweerte moeten
het geheel, hier on daar 64#
goed. En lag het aan ons, maer anders is het, als Marie Vink
leven hoorexJ, kan zij er toe komen: censdeels om zoo
noodig ware.
ligheid
speelt, altoos net of ze alles doet om de zaal plezier
lichtvaardig een eerste liaison aan te gaan, anderdeels om
an: Fritz van zin kant meent
Doch haasten we ons#
te doen — en nu was het, tusschen baar en Brond¬
deze verbintenis zoo ernstig op te nemen. Die uit de licht¬
niet op voorbereid zooveelte
gisteravond de gansche ssah
geest, of se het enkel deden voor eigen plezier, en
vaardigheid van haar milien voortkomende lichtvaardig¬
minder te ontvangen. Weenen
kwam het er dähr nog
de pret ook hasst niet op-konden.
heid van Cbristine, die gaf mevrouw Kerckhoven niet
immers een kind van die
met haar atcent en haar
te zien. Z60 weinig zelfs dat men zich afvroeg hoe een
e gedeelte. dat van de weelde
valt dan men in een realistise
Met dat eerste bedrif is de heift van het stuk gezten.
mondain-verwende als Fritz eenige — de leser permitteere, het
min als hot eerste. Alleen
ai losbärstte in al dekracht
Het handelingsdrama bestaat hierin, dat de bedrogen echt¬
zijn de woorden van de tekst, eenige Erholung bjj haar had
die verlangen, juirt daar waar
bezwaren het enderwerp men
genoot de vreugde komt verstoren, nadat de twee meisjes in
kunnen vinden.
diging weerzin, is. Onweer¬
lezing van het stuk zoo ste
een andere kamer sjjn gedrongen. Die piin in ziine woorden,
Een andere Fritz, en mevrouw Kerckhoven in het eerste
1
mooie getrouwde-vrouw heekt
Christine die daar op ec
nu hi den man die hem zin geluk ontnam, alweer met
bedrif minder dadeljjk zwaar-larmovant, d.w.z. den ernst
Fanneer zi samen zin pjjnigt
Ien moet al wat wij vo#
andere vrouwen, met juffies vindt, was wel mooi, maar anders
van haar wezentje en van haar liefde ons delicater
angst. „Du hast, bekent bij
en leugenschtigs is in de
heeft dit scenetje natuurljjk, in die zeer uitvoerig-realistisch
voelen doende, en het eerste bedrif zou een en al meester¬
Enung, wie ich mich nach so
Mevrouw Kerckhoven beest
gegeven pret vallend, iets melo-melo.s. (Bovendien werd
werk van vertooning geweest zin. De eigenaardige ver¬
sgesehnt habe (als hi bii
kracht. Zjj bleef in het ac
het rolletje hinderljjk slecht gespeeld.) Maar het is nood¬
dienste van zooveel kunstwerken onzer dagen, als van heel ons
so was Süssem, Stillem, das
overwegingen sööveel hartet
zakeljjk voor den gang van zaken. Het eigenljjke, hes
levensinzicht, is immers juist het subtiel-gecompliceerde.
ich mich von den ewigen
hersenwerk meer bleven, ma#
gevoels-drama begint trouwens reeds to komen: deweemoed
Op subtiele wüze complicert zich in het eerete
olen kann.“ Weonen is een
tan werden van iemand
IVan die Lisbelei, die niets is voor den een en alles voor
be drif van Liebelei de pretmakerjj van twee Weener jongelui
nsterachtig egoisme van dezen,
Hiefde. Riet de mastsche
de ander, en toch; ja toch wel even lets voor den een.
m#e een paar juffertjes mee naar des eenen kamer genomen
aar als de ouvoldoend be¬
Christine: die liefde die ##
Dit laatste bljjkt in hei tweede bedrif, wanneer Fritz
hebben, tot een uiting van werkeljjke, volkomen, liefde —
r vader Weiring soo mee te
zelve. Dit is het wat de m
komt om afscheid te nemen, en hij, zwäk in dat vöör
ven liefde die enkel ontijdig is, die groeit op een plek
eener is, ligt ook in hem eene
Fritz dood — in een duel
zich zien van den waarschjjnljjken dood, de waarde
waar geen plaats voor haar is, maar die daarom niet minder
liefde voor pret en Erholung.
had — zi Christine niets
voelt van die liefde die gisteren zoo weinig leek, en
een mooie bloem is. Er ritten spatjes op de bloem van
briof, geen beodschep na
waarin hij nu, koesterend, zich zou willen verbergen,
de modder waaruit ze onverwacht opbloeit, ook liggen er om
vond de rol van Fritz speelde,
gemoedaljk sich bly by hser
misschien, voor een poos. „O God, wat liegen zulke
haar heen, op den modderbodem, enkele van haar roseblaadjes:
n Weener, en aan de trage
zin ouders, zin vrienden
uren!' Die bijna tot sentiment groeiende sentimentaliteit van
on dat alles is heel licht, en teer, en kiesch.... Nog
k onder meer de uitbeelding
en nu, hi al begraven, sod
hem, nnast de nu door geen schingond van een ourein
eens, als we Christine in het eerste bedriff z66 gezien
teen pretmaker, die de recht¬
nooit meer. O, wat sne
souper meer leeljjk-gemaakte, enorme liefde van haar, het
hadden, en naast een anderen Fritz, dan zou het geheel een
van een getrouwd man wiens
Het allerlaatste alot van
is een prachtig drama. — En daaromheen het Wiener Leben
Juweel van realistische poßzie zijn geweost.
ie het bovendien houdt met een
gewenscht hebben dan 8#
van de achterbuurt: Dakzicht, een vogeltje in het raamkozjin;
Want we hadden een Mizi en een Theodor die voor¬
ng' door een vriend bezorgd,
voudiger, stiller nog, daar
Schubert en gemaakte bloemen; een affreuze Beethoven
treffeljjk waren. Brondgeest was de Theodor: elegant, galant,
et hebben, zoodat zin vriend
bedenkingen van sentiment
aan den wand en een halfcompleet Conversations-lexieon
jolig, cynische Don Juan maar toch vooral ook weer niet te
ast, auch die Sache wieder
Maar het gehest is seer
op 't boekenrek. De vader zin melancholie over het
„slecht' — doend, ja, in zulke rollen, waar geen dieper gevoel
enwas het een raadsel, hoe
En doer hes vele bewon
pretioos bestaan van een eerbaar arm meisje luchtend
bjj te pas komt en de manieren veel te beteekenen hebben,
zoo verschillenden aard en
deze vertooning zeur hoog.
bi een nü braaf-doende buurvrouw; deze nisdig zeggend
in zulke rollen voelt men het best, welk een aanwinst deze
was even raadselachtig, hoe hij
gekuch en genies, met de t¬#
„dat ze't weot' tegen Christine, en geblaft door de nog
oud-militair van goeden huize, wiens bewonderenswaardige
en —, en tevens zoo'n infame
op alle rangen tidens hetz
schaamtelooser en nu longe Mizi. In die omgeving
jjver toch maar nooit iets tegen zjjn opgewektheid vermag,
Tartand heeft zine rol heele¬
een ernstig genot kwame
Christine: — Mevreaw Kerekhoven, thans op dreef. Naast
voor de Vereenigde Tooneelisten is.
icht in de geheele persoon¬
wegnam.
haar, de heer De Ves, zeer goed getypeerd, als de oude
En dan mevreuw Van Eysden—Vink. De populaire artieste
hij heeft enkel (hier en
Weiring, uitmuntend in die rol van den gemoedeljjken incons¬
kan ons niet tot haar vleiers rekenen. Hebben we — Mizi,
n den echtgenoot niet zonder
eiente, die alles god vindt.
zei het selve, gisteravond, op een krant kan je ook niet
eik gedeeltetje gespeeld met
Een poar kleinigheden: een fout met het licht, en cen te
altoos aan — hebben we haar wel eons te weinig gevleid?
er aan te geven vermocht.
dicht bjj Weiring staan van Katharine als ze, weggaande aan
Christinel had dat wat wij het Onzer eerljjkheid althans zin we geene schuld bewust. Maar